χιμαιροκυνηγός

ο, Ν

μτφ. αυτός που κυνηγά χίμαιρες, αυτός που επιδιώκει πράγματα τα οποία δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χίμαιρα + κυνηγός].